Ҳозирда Токиода бўлган «Азаттйк» газетасининг мухбири Руслан Меделбекнинг саволларига жавоб берар экан, ҳамма ундан олтин медаль кутаётганини таъкидлади.
«Жамоам ва мураббийим билан жуда яхши тайёргарлик кўрдик. Функционал ва техник жиҳатдан ҳам. Натижада мен ўзимни яхши ҳис қилдим, лекин бугун у (мураббий — таҳр.) мендан сўраганини тўлиқ бажара олмадим. Ва мен бугунги натижадан норозиман. Мураббий, менинг жамоам, албатта, улар мендан кутишганди ... Нафақат менинг жамоам, балки бутун Қирғизистон, дунёнинг бошқа қитъаларида яшовчи барча қирғизистонликлар — барчаси мендан олтин медаль кутишганди. Биз ҳаммамиз бунга тайёр эдик, лекин Қодир Тангрининг иродаси билан кумуш медаль олдим. Мен эса кечирим сўрашим керак», — деди спортчи.
Унинг яқинлашиб келаётган режалари ҳақида сўрашганида, Айсулу Тинибекова Олимпия ўйинларидан олдин ўзини «улуғвор режалар» қўйганини тан олди.
«Аммо ҳозир мен ҳеч нарса ҳақида ўйламоқчи эмасман ... мен ҳақиқатан ҳам олтин медални қўлга киритмоқчи эдим. Ҳар куни, беш йил давомида мен ўзимни машғулотларга бағишладим, ўзимга ачинмадим. Менга ишонган ва охирги сониягача қўллаб-қувватлаган барча қирғизистонликлардан жуда миннатдорман. Улар кутишди, умид қилишди ... Мен қўлимдан келган ҳамма нарсани қилдим. Аммо бугун мен қилолмадим, Қирғизистон тарихини ёза олмадим — олтин медални ололмадим. Жамоамиз кумуш медални қўлга киритди ва бундан хурсанд бўлишимиз керак», — дея хулоса қилди у.
Эслатиб ўтамиз, аёллар кураши бўйича 62 килограмм вазн тоифасидаги турнир финалида Айсулу Тинибекова япониялик Юкако Кавайга минимал 4: 3 ҳисобида ютқазди.
Унинг кумуш медали қирғизистонлик спортчилар тўпламидаги учинчи Олимпия медалига айланди. Бундан бир кун олдин полвон Акжол Махмудов кумуш, спортчи Меэрим Жуманазарова (аёллар кураши) бронза медалини қўлга киритди.
Айсулу Тинибекова — Қирғизистоннинг энг титулли спортчиларидан бири. 2019 йилда у Нур-Султондаги кураш бўйича жаҳон чемпионатининг олтин медалини қўлга киритди, бу жаҳон чемпионатида Қирғизистон тарихидаги биринчи энг юқори медаль бўлди.