Эмомали Раҳмон ҳамда БТМ етакчиси Саид Абдулло Нурий томонидан имзоланган ушбу келишув асосида 1992 йилда бошланган фуқаролар урушига нуқта қўйилди. Қочқинлар ўз ватанларига қайтишди, қуролли мухолифат қайта интеграция қилинди. Шунингдек, томонлар ҳукуматдаги ўринларнинг 30 фоизи мухолифатга берилиши кераклиги ҳақида ҳам келишувга эришди.
Бу тинчлик битимининг амалга оширилиши ҳар хил кечикишлар, норозилик намойишлари, қотилликлар ва коррупция можаролари билан кечди, мухолифат эса ҳукуматдан бор-йўғи 54 ўринга эга бўлди.
БТМ фахрийлари ва бир қатор экспертларнинг фикрича, Бирлашган тожик мухолифати мансаблар учун эмас, балки ўз ватанларига “муносиб қайтиш” учун, мансаблар ва уларни тақсимлаш учун курашаётгани ҳақидаги баёнотларига қарамай, парчаланиб кетган. Айнан шунинг учун ҳам БТМ на ҳокимиятдаги вакилларини, на сиёсий интилишларини ва на дастурини ҳимоя қила олмади.
Ҳукумат мухолифатнинг айрим вакилларини ишдан бўшатар экан, ҳукумат ва мухолифат ўртасидаги ҳокимият тақсимоти маълум муддатга тинчлик келишуви билан белгилаб қўйилгани ва «30 фоиз бу лавозимларда абадий ўтиради” деган қарор йўқлигини таъкидлади”. Тожикистонда фуқаролар уруши тугагани расман эътироф этилгач, шартнома тузган томонлардан бири ҳукуматдаги мавқейини бутунлай сақлаб қолди ва ҳатто мустаҳкамлади, иккинчиси эса уларни бутунлай йўқотди.